12 Angry Men (Film, 1957) - MovieMeter.nl (2024)

Waarom 12 Angry Men nog steeds op plaats 8 in de imdb top-250 staat, is me een raadsel, al moet ik wel toegeven dat de film zijn tijd vooruit was. En dat voor een zwart-wit-prent waarin 12 ouwe mannen theatraal met elkaar bekvechten.

Maar hey, er zit wel schwung in. Sidney Lumet komt meteen to the point. Als kijker krijg je geen saaie intro voor de kiezen, je verneemt alleen de essentiële informatie: er is iemand vermoord en het ziet er niet al te best uit voor de hoofdverdachte. De puzzel is al gelegd, zo lijkt het, maar al snel vallen de puzzelstukjes uit elkaar tot er niet meer veel van overblijft. Met andere woorden: het omgekeerde verhaal van de meeste rechtbankdrama’s, en net daardoor blijft het frisse cinema.

Het siert Lumet dat hij de schaar durfde boven te halen in de montagekamer. Na anderhalf uur is het al afgelopen, ik ken weinig films uit de jaren 50 met zo’n strak tempo. Dat 12 Angry Men zich voor 95% op dezelfde locatie afspeelt, zorgt bovendien voor een bijzondere beleving. De zwart-wit-fotografie geeft de film dan weer een tijdloze look. Voeg daarbij het - overwegend - sterke acteerwerk en het wordt duidelijk waarom deze film anno 2019 nog steeds wérkt.

Maar nogmaals: plaats 8 in de imdb top-250? Nah, dat heeft toch vooral met nostalgie te maken, lijkt me. Hoe de heren in een mum van tijd al het “bewijsmateriaal” ontkrachten, voelt gewoon te simpel aan, alsof er niet eens een onderzoek of een proces is geweest. Andere passages, zoals de fameuze “nose marks”, zijn dan weer veel te ver gezocht.

Geen meesterwerk dus, maar wel terecht een klassieker. En bonuspunten voor Jack Warden, het jurylid met het hoedje en de Al Bundy van de jaren 50. 3,5*

Heb ´m voor het eerst gezien zojuist en kan me wel vinden in wat je zegt. Ik heb geen nostalgie voor deze film, das één. Misschien was hij in zijn tijd heel invloedrijk als zijnde een aanklacht tegen de juryrechtspraak of iig onderbuikgevoelens die boven ratio uitstijgen bij juryleden. Ik ben in elk geval blij dat de rechterlijke macht in ons landje de beslissing neemt. Hoewel deze rechter de dader de verdachte had veroordeeld.

Het script is goed, geen onnodige dialogen, zelfs niet als er over ditjes en datjes gepraat wordt. Dat zet de sfeer neer en je leert tegelijk iets over de personages.

Waar de film me wel ineens tegenviel was het einde. Het was ´ineens´ klaar. Not guilty. Ja... en dan? De verdachte is nu een vrij man? Komt er hoger beroep? De 'not guilty' is er slechts omdat er twijfel is door alle 'bewijsmateriaal' die in de film wordt gevonden. Maar zo sterk is dat ook weer niet. Het zijn eigenlijk gewoon zaken die verder uitgezocht zouden moeten worden. Misschien verwachtte ik te veel... nog een rechtszaak, een plottwist en de waarheid achter de moord. Wat is er gebeurd? De verdachte zien we ook niet meer, alleen heel even zijn gezicht.

Ik snap wel dat dit geen film is waar deze vragen beantwoord hoeven te worden, maar het geeft toch geen bevredigend gevoel op het eind. Het was echt ineens klaar.

Goeie film, dus. Films die zich op één locatie afspelen kunnen juist heel goed zijn, zeker als de sfeer, dynamiek, karakters en dialogen goed zijn. Rear Window en The Big Kahuna zijn hele goeie films in deze categorie. Het toont het talent van de acteurs, regisseur, maar bovenal de scriptmakers.

Maar een top 10 plek? De béste film van voor de jaren 70? Ik kan er zo een aantal opnoemen uit het zwart-wit tijdperk die ik veel beter vind.

Wat is hetgene dat deze film beter maakt dan de meesterwerken (imo) van Hitchco*ck in dezelfde periode?

Sterk rechtsdrama dat zich de gehele film lang tussen vier muren afspeelt. Over subjectiviteit, de kracht van redevoering en wat het betekent om deel te nemen aan een democratie. Ondanks dat je de bui vanaf het begin al ziet hangen - het traject dat de film af zal gaan - blijft de film door de de sterke acteerrollen en goed gebruik van tempowisselingen zijn spanning houden.

Ik raad de heren wel aan om meer water te drinken met zulk warm weer.

Ik heb deze film voor de eerste keer op TV gezien een 30 jaar geleden.....

Gisteren opnieuw op blu ray (die ik al heel lang in huis had).

Ik wist nog behoorlijk veel van de film. Meestal een goed teken.

Integrerend als je 50 jaar na je eerste film nog altijd goede films kan maken (before the devil knows you're dead, Lumet's laatste). Anderzijds blijft je eerste film de beste. Een meesterwerk. Hoe kon een beginnend regisseur deze sterrencast strikken voor een eerste film. Een generatie later zou het betekend hebben dat je De Niro, Nicholson, Keitel, Al Pacino, Hoffman allemaal samen in je eerste film kon hebben.

Ik hou van films uit de zeventiger jaren van de vorige eeuw, maar uit de zestiger, laat staan de vijftiger jaren vind ik de films toch vaak verouderd. Deze heeft hier geen last van. Ook al omdat het concept van een jury nog gewoon wordt toegepast vandaag de dag natuurlijk.

Vrij gebald ook. Oh wat lijden films toch vaak onder hun lengte. Less is toch vaak more? Was een beetje moe en koos uit de kortste. Alle andere duren 20 minuten meer en nog veel langer. Aanrader.

This isn't a game!

Wat een onverwacht fijne film! Natuurlijk is daar het hoge stemgemiddelde en de goede beoordelingen, maar dat houdt niet automatisch is dat je er iets mee hebt. Overigens grappig is de Family Guy episode gebaseerd op deze aflevering die toch behoorlijk de maat houdt bij de film, tevens meende ik het nodige van Runaway Jury te herkennen in deze film, en dan met name de houding en twijfel die Cusack daar veroorzaakt.

De sfeer valt in eerste instantie op als goed, de mannen lijken goed geluimd en een veroordeling lijkt een formaliteit. Samen met de rest van de groep lijkt Davis eerst een vervelende dwarsligger tot hij terecht aankaart dat een veroordeling de jongen op 'de stoel' zet waarna heel langzaam het beeld ontstaat van een aantal individuen die vooral haast hebben om tot een veroordeling te komen en naar huis te kunnen. De eigen zaak, plannen voor die avond, de warmte of een honkbalwedstrijd lijken allen belangrijker dan het goed overdenken van deze zaak ook lijkt het in eerste instantie klip en klaar. De macht, achteloosheid en afstand tot het geheel komt mij eigenlijk op dat moment als schrikbarend over, het lijkt bijna gewetenloos.

Na de eerste knuppel in het hoenderhok valt de groep dan eigenlijk ook totaal uit elkaar hoewel ze blijven volhouden aan de schuldverklaring. Samen met de vraag waar het heen gaat vermaak ik me zo rond de 20 minuten al buitengewoon met alle kostelijke discussies waar het ontstellend is hoe gigantisch men zichzelf tegenspreekt of gewoon goedgelovig is. De opbouw rond het mes is fantastisch te noemen en haalt van voor tot achteren de hele zaak over de kop. Onschuldig? Schuldig? Het verhaal en argumenten blijft op geweldige wijze in balans waar het niets uitsluit nog de kijkers mening inkleurt. Het roept op tot behoorlijke twijfel maar hoeft nog niets te betekenen. Zorgvuldig wordt er gespeeld met de menselijke overwegingen in een dergelijke zaak en alle vooroordelen die meespelen.

12 angry men is dan ook een uitermate goed bedachte film qua verhaal en boodschap. Uber degelijk en van goede kwaliteit, vooral ook niet te lang en lekker direct in die zin. Alle acteurs verdienen in die zin lof voor de praatfilm die op het scherpst van de snede is, misschien wel een beetje voorspelbaar maar geen moment verveelt. 12 angry men is dan ook echt wel een heerlijke film te noemen en de beste van de stapel oudjes die ik de afgelopen week gezien heb.

Naar aanleiding van een televisiefilm uit 1954, besloot Sydney Lumet een bioscoopfilm te maken. En zo geschiedde. 12 Angry Men werd geen kassucces, maar kreeg wel een aantal Oscarnominaties, die overigens niet werden verzilverd. De hoofdrol is voor Henry Fonda die als jurylid bij een moordproces niet overtuigd is van de schuld van de aangeklaagde, terwijl de andere juryleden dat wel zijn. Fonda speelt die rol in een schitterende film die zijn plek in de filmgeschiedenis inmiddels ruimschoots heeft verdiend. Een drama dat vooringenomen laagjes bij de personages afpelt en hen dwingt de confrontatie met zichzelf aan te gaan.

De afloop van de film zal voor niemand een verrassing zijn. De verrassing is de manier waarop Lumet de kijker deelgenoot laat zijn van de beraadslagingen van de jury. Behalve een kort stukje aan het begin en een kort stukje aan het einde, speelt de film zich af in de vergaderruimte waar de 12 juryleden de zaak bespreken. De hittegolf die de stad teistert, dringt genadeloos door in de enge ruimte. De ventilator die voor verkoeling moet zorgen, werkt niet. De hitte is verschrikkelijk. Als de gemoederen dan ook nog eens in toenemende mate verhit raken, is het in de kleine ruimte waar de mannen dicht opeen bivakkeren nauwelijks meer te harden. De onenigheid neemt toe. De halsstarrigheid van sommige personages ook. De sfeer is magnifiek beklemmend.

Een intrigerende situatie ontwikkelt zich als Fonda zijn twijfels deelt met de anderen. Het is interessant om hun reacties te peilen en hun beweegredenen waarom de aangeklaagde schuldig zou zijn te doorgronden. Let wel: hun taak is bloedserieus. De inzet is de doodstraf. Toch reageren de meeste juryleden afstandelijk of onverschillig. De aangeklaagde die uit een arm milieu afkomstig is en in een gebroken gezin is opgegroeid, doet er als persoon niet echt toe.

De één sluit zich aan bij de mening van de meerderheid. Een ander houdt simpelweg heethoofdig vast aan zijn mening zonder in te willen zien dat er sprake zou kunnen zijn van gerede twijfel. Weer een ander vindt alles best, als er maar een eenduidig oordeel komt, zodat hij weg kan en een honkbalwedstrijd kan gaan bekijken. En weer een ander is behept met stringente vooroordelen. Zo heeft een ieder een overtuiging die zijn persoonlijkheid weerspiegelt.

En zo ontrafelt 12 Angry Men met scherpe dialogen en observaties de verschillende componenten waaruit de samenleving bestaat. Een samenleving die in geconcentreerde vorm aanwezig is in de jurykamer. Een verzameling van goede en slechte karaktereigenschappen en gefundeerde en ongefundeerde meningen.

De film laat de krachtige uitwerking zien die een transparante discussie op de meningsvorming heeft. Een muur van vooringenomenheid kan op die manier worden geslecht en eenstemmigheid worden bereikt. De werking van het democratische organisme in een notendop. Een tikje moraliserend is het wel. Maar behalve een educatieve boodschap brengt de film vooral spannend drama. Het is verrekte boeiend om te midden van een constante dialoog met wendingen en openbaringen geleidelijk op de hoogte te raken van de ins en outs van de moordzaak en de karakters van de personages te leren kennen.

12 Angry Men is een heerlijke en tijdloze film.

Meesterwerk

12 Angry Men is een film waar de idee van ''less is more'' van toepassing is. Heel de film is geschoten in een kamer en dat is een van de kenmerken van de film. De hele film is best simpel in het algemeen. Dat is wat het ook sterk maakt in mijn mening. De acteerwerk is heel goed met name die van Lee J. Cobb maar de rest is ook gewoon fijn. Die eindscene had me vooral te pakken. 12 Angry Men is een dialoog gedreven film en ik kan inzien waarom sommige hem niet zo bijzonder vinden. Het is namelijk niet allemaal echt complex maar dat was geen probleem voor mij persoonlijk. Camerawerk is ook best goed voor de film vind ik en het blijft interessant. Ik was compleet ingezogen in de film en de karakters waren boeiend. Lumet is een goeie regisseur in mijn mening en dit is gemakkelijk zijn beste film. Ik heb The Network gezien en Dog Day Afternoon. Die waren ook heel goed maar niet zo goed als deze film. Verder heb ik eigenlijk weinig te melden maar dat is ook mijn punt natuurlijk.

12 Angry Men blijft een klassieker en ik zal hem zeker een keer opnieuw kijken.

In de tijdsgeest van nu is natuurlijk alles anders en zou je het bewijsmateriaal op een andere manier kunnen ontkrachten.

Ik denk echter dat je de film en het doel van de film niet hebt begrepen. Het gaat om de praktische filosoferende houding / Socratische aanpak van het jurylid dat als eerste ‘not guilty’ stemt. Niet omdat hij denkt dat de verdacht onschuldig is, maar omdat hij het niet weet.

Vervolgens gaat de film het over het niet weten, over elkaar bevragen en de conservatieve denkbeelden of anekdotische argumenten te toetsen. Interessant genoeg zien wij in onze huidige maatschappij nog met regelmaat deze gesprekken terug.

De film gaat enkel en alleen over de 12 juryleden en tot wat voor oordeel ze komen . Niks meer , niks minder . Het is drama , geen thriller. Of die man het gedaan heeft of niet , is onbelangrijk .Het gaat over de jury. Punt.

Misschien eens films uitkijken voordat je oordeelt. Overal waar ik jouw naam zie staan zie ik je zeggen dat je films al vrij rap afzet. Terwijl jij bij Alien Covenant met je mening bewijst dat je een film niet alleen ook het eerste uur kan beoordelen. Denk er maar eens over na 😉

Kan je er niet van slapen?? 😄

Btw "'zie ik je zeggen " is brugklas Nederlands. Het is ; "Lees ik" ...denk daar maar eens over na.. 😂

Maar ik zal het adstrueren. ;Alien, maffia, comedy , drugs gedoe, horror, seriekiller , 1 locatie films , is niet mijn ding.

Deze film blinkt uit door verpletterend acteerwerk ( waar zien we dat nog nowadays ?? ) Het verhaal vind ik echter niet de moeite waard ( dus een zit) en is een kapstok die de acteurs tot hun volle glorie laat komen. Ik voelde al snel waar het naar toe ging en ik wilde de kamer uit... 😄

Grappig hoor. Mister emoticon, spatielover en spelfoutmaker.

Ik geef alleen aan dat je heel veel stemmen uitdeelt op basis van een klein stukje film. Terwijl dat nog niets over een film hoeft te zeggen, wat je zelf bij een andere film illustreert. Hoef je verder niet kinderachtig te doen.

[quote]rep_robert schreef:

(quote)

Grappig hoor. Mister emoticon, spatielover en spelfoutmaker.

Mogelijk typo's , geen spelfouten...8 op eindexamen voor Nederlands. 1 op de 400 haalt dat.

Maar ik ben wel eens dronken... 😄 en heb slecht ogen.. 😛

Eet jij een hele pizza om te bepalen of je m lekker vindt of niet? ...2 liter soep? ....3 flessen wijn??? 4 stokbroden?

En ik ben liever mister emoticon dan mister "ik zie het je zeggen". 😄 😄 😄

Misschien kan je eens overleggen met de crew of je aan de slag kan als 'opzichter voor spelfouten'?

Of je kan eens nadenken over het feit dat er mensen zijn die bijvoorbeeld te maken hebben met een vorm van dyslexie, of over het feit dat ieder wel ergens zijn/haar capaciteiten en gebreken heeft - en je dan afvragen of het een goed idee is om hen daar voortdurend - en vaak met een zekere minachting - op te wijzen.

En als je dan tóch van je taak als opzichter wil kwijten, ga zelf voor de 10 op 10, en wees correct bij het gebruik van leestekens en spaties; zeker ook de apostrof.

"ik zie het je zeggen " is kleutertaal en zo'n iemand neem ik niet serieus.- niks dyslexie of spelfout

""Wanneer iemands taal rammelt , dan rammelt er nog wel meer.""" ( Aldous Huxley))

Er is een groepje wat mij elke keer aanvalt. Over een reactie op een film , een waardering. Er zijn er zat die dezelfde mening als ik hebben, die worden niet ( persoonlijk) aangevallen. Dan word ik blijkbaar serieus genomen., wat een eer...De aanvallen zijn ook vaak onder de gordel. "Ik ben mijn pillen vergeten"..."ik ben aan de drank' , en meer van dat moois. Nooit inhoudelijk reageren op wat ik schrijf. Het gaat volkomen langs mij heen, ik ben niet te kwetsen ( gekwetst voelen of beledigd zijn , is een Keuze..) .

In je eerste bericht alweer die minachtende afwijzing van een groep mensen omwille van onvolmaaktheden - en niemand is volmaakt;

om dan in het tweede bericht jezelf in een slachtofferrol te plaatsen.

Paradox of humor ?

Kies maar. 😄

Je bent gewoon getikt. Het is sowieso onnozel om iemand op taal aan te vallen terwijl je er zelf een groter zooitje van maakt in elk bericht. Laat staan dat het je lukt om ergens inhoudelijk op te reageren. Het is een teken van onmacht dat je dan maar om je heen probeert te slaan. Het valt anderen ook op. Ligt het dan aan de anderen? Zelfreflectie is niet voor iedereen weggelegd. Dat is in ieder geval duidelijk.

"...je bent gewoon getikt " is krachteloze taalarmoede aan wezenlijke inhoud en onderbouwing.....Eindexamen leraar, 8 voor Nederlands . 1 op de 400 haalt dat.